Silvia Federici, Arduraldi osoko etxekoandrearen eta etxeko lanaren eraikuntza XIX eta XX mendeetako ingalaterran, Soldataren patriarkatua liburuan (Katakrak 2017) " Erreformistek bazuten beste kezka handi bat: langile-klaseko emakumeak familiarekiko eta erreprodukzioarekiko garatzen ari ziren axolagabetasun agerikoa...Horiek horrela, langile-klase ingeleseko emakumeek -eta bereziki fabriketako «neskek»- «ez zeukaten inolako interesik hurrengo langile-belaunaldia produzitzeko»... Adibide gisa, hona hemen... Continue Reading →
Bapatean, amoma.
Etxeko atarian Mari auzokidearekin topo egiten dudanero, nire aurrean sentitzen zaitut. Bere txorierriko bizkaitar euskara entzutean dudanero, zu agertzen zatzaizkit, goxo, maitakor. Bilbon Plazara noanean bertan lan egiten zenuela presente dut beti baina baserritarren postura porru bila noanean, berriro ere, bizi bizi zu agertzen zara, beste behin. Etxeko sukaldean ere gutxien espero dudanean somatzen zaitut,... Continue Reading →
Tanto hirukoitza!
Egongelako mahaian zain daukat gaur liburutegian maileguan hartu dudan liburua. Eskuartean daukadana amaitutakoan hasiko naiz irakurtzen. Goizean, liburuzainak liburua luzatu didan unea berezia izan da oso. Izan ere, momentu horretantxe egin dute bat liburuaren eta nire ibilbideek. Azalaren atzekaldean, zigilatuta darama berak bere ibilbidearen arrastoa. Historiala. Kuriosoa izaten da erregistro horri erreparatzea. Liburu batzuk... Continue Reading →
El origen político del diablo… Arthur Miller eta sorgin ehiza
Las Brujas de Salem, Arthur Millerren antzerki-lanaren (1952) pasarte honek irakurtzea pena merezi du. Salem-go sorgin-ehizaz baliatzen da berak bere larrutan sufritu zuen Macarthismoa salatzeko. Hitzak gaur egun ere oso esanguratsuak dira. Good night, and Good Luck. "Las dificultades que encontramos para aceptar el origen político —llamémoslo así, a falta de otra palabra mejor— del... Continue Reading →
This is not a film (Jafar Panahi,Iran)
Under house arrest and banned from making films during 20 years, the iranian film-maker Jafar Panahi talks and shares his thoughts about what really film making is. Beyond a film, it's rather an essay and of course, political activism.
This must be the place (2011)
Discovering Paolo Sorrentino after watching Youth. Sean Penn, always a pleasure!
Kiketza azaroan
Amomak burua nahasia duen arren, bisita egiten diodanean badira inoiz ihes egiten ez dioten bi kontutxu. Zelan dekozue solotxua? Zer dekozue landatute? Leo da balkoiko soloa zaintzen duena, eta zuzenean berari egiten dio galdera. Guk perejil apur bat dekogu, esaten digu berak. Guk espinakak, letxuga dekoguz eta orain aza ere bai. Ederto iten dozue! Gure... Continue Reading →
Euskararen isobarak (II)
Pako Aristi. Euskararen isobarak: Hamasei gezur handi eta koda bat. «Izan ere, euskara jakin arren erabiltzen ez duen gazteak egina dauka bere marrazkia garunean. Ikasten du Euskl Herrian euskararik gabe edozer egin litekeela. Eta hasten da zerrenda egiten. Ispilujokoa da, azken batean. Gazteak ikusten duena sinesten du, ez esaten diotena. Eta ikusten du euskara jakin... Continue Reading →
Euskararen isobarak (I)
Pako Aristi. Euskararen isobarak: Hamasei gezur handi eta koda bat. “Nafar” deiturak adiera juridiko-politiko dauka, eta funtsezkoa da hau ulertzea geure burua definitzeko orduan. “Nafarra” ez da hitz geografikoa, ezta etnikoa ere, politikoa baizik. Bai “nafar” eta bai “euskaldun” adierak, biak ala biak, mendeetan zehar lurralde berean bizi izan den (eta bizitzen darraien) jende multzoa... Continue Reading →